Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι υπάρχουν λέξεις που έχουν αξία μόνο όταν τις απευθύνεις;
Μετά την κηδεία της γιαγιάς, σκεφτόμουν το γεγονός ότι ο πατέρας μου και τα αδέρφια του δε θα μπορέςουν ποτέ ξανά να απευθύνουν τη λέξη μαμά. Και αναρωτήθηκα πόσες τέτοιες λέξεις έχουμε διαθέσιμες στη ζωή μας; Κατέληξα σε αυτό: Δύο λέξεις: Μαμά, μπαμπά.
Είναι και το γιαγιά, είναι και το παππού, αλλά στην ελληνική αυτές οι λέξεις είναι πολλές φορές προσδιορισμοί ηλικίας ή προσφωνήσεις για ανθρώπους που ανήκουν σε ένα συγκεκριμένο ηλικιακό γκρουπ.
Μαμά. Μπαμπά.
Σταμάτα να φέρεσαι σαν ηλίθιος. Αν μπορείς να απευθύνεις αυτές τις λέξεις, έχεις ένα σεντούκι με χρυσές, ολόχρυσες λίρες. Απόλαυσε την καλή σου τύχη γιατί δε θα είναι για πάντα στο πλευρό σου.
Είναι ευτυχία το να μπορείς να απευθύνεις μερικές λέξεις.
“Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει.”
Γιάννης Ρίτσος
Ευτυχία είναι… Να ακούς την ίδια μουσική.
Ευτυχία είναι… Να κοιτάς παλιές φωτογραφίες.
Ευτυχία είναι… Ένας δρόμος στο Κολωνάκι.
Ευτυχία είναι… Τα παιδικά καλοκαίρια.
Ευτυχία είναι… Ένα ερειπωμένο νεοκλασικό.
Ευτυχία είναι… Να κοιτάς έναν πίνακα του Picasso.
Ευτυχία είναι… H θέα από το παράθυρο ενός αεροπλάνου.
Ευτυχία είναι… Ένα κλαδί που έτρεξες και το ‘πιασες.