Φαντάσου ένα ηλιοβασίλεμα που δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Το αγαπημένο τραγούδι σου να παίζει για πάντα. Μια νύχτα που δε τη ραγίζει το φως της αυγής. Μια μέρα αβασίλευτη. Πόση ένταση μπορεί να έχει εκείνο που διαρκεί για πάντα;
Στο θεατρικό έργο Αμφιτρύωνας 38, ο Jean Giraudoux βάζει το Δία να συνομιλεί με τον Ερμή και να του λέει τι βιώνει προσπαθώντας να ερωτοτροπήσει με τη θνητή Αλκμήνη.
Λέει ο Δίας:
“Η γυναίκα χρησιμοποιεί κατι εκφράσεις που βαθαίνουν την άβυσσο ανάμεσά μας… Ας πούμε λέει: “Όταν ήμουν παιδί” ή “Όταν γεράσω” – ή “Ποτέ στη ζωή μου” – Αυτά είναι μαχαιριές για μένα Ερμή… Κάτι χάνουμε, Ερμή – τη σπιρτάδα του εφήμερου – τον υπαινιγμό της θνητότητας – αυτή τη γλυκιά θλίψη του να πιάνεις κατι που θα σου ξεφύγει…”
Ευτυχία είναι το εφήμερο.
“Η ομορφιά του έρωτα δε βρίσκεται στην αιωνιότητα, βρίσκεται στην προσωρινότητα.“
Άγγελος Τερζάκης
Ευτυχία είναι… Να αποκοιμιέται ένα μωρό στην αγκαλιά σου.
Ευτυχία είναι… Ένα ερειπωμένο νεοκλασικό.
Ευτυχία είναι… Τα ανείπωτα.
Ευτυχία είναι… H θέα από το παράθυρο ενός αεροπλάνου.
Ευτυχία είναι… Ένα ερειπωμένο νεοκλασικό.
Ευτυχία είναι… Να κοιτάς έναν πίνακα του Picasso.
Ευτυχία είναι… H θέα από το παράθυρο ενός αεροπλάνου.
Ευτυχία είναι… Ένα κλαδί που έτρεξες και το ‘πιασες.