Πλησιάστε. Έχω μία εικόνα στο μυαλό μου και θέλω να σας τη δείξω. Είναι ένα τελετουργικό… Πιθανότατα δεν έχει καμία απολύτως σημασία ή ισχύ, αλλά είναι όμορφο. Πολύ όμορφο.
Ακούτε τις δύο παιδικές φωνούλες; Είπαν ταυτόχρονα την ίδια λέξη και έψαξαν αμέσως να βρουν κάτι κόκκινο να πιάσουν. Ο μύθος λέει πως αν πεις την ίδια λέξη με κάποιον που αγαπάς, πρέπει αμέσως να πιάσεις κόκκινο, ειδάλλως θα τσακωθείτε και η φιλία σας μπορεί να χαλάσει για πάντα. Λένε πως είναι μόνο ένας μύθος, αλλά αν αγαπάς πολύ τον άλλον, δεν το διακινδυνεύεις έτσι δεν είναι;
Τα παιδιά που ευτυχώς δεν ξέρουν από αλήθειες, πιστεύουν. Έπιασαν κόκκινο. Ακούτε τα χαχανητά; Ήρθε η ώρα για το τελετουργικό που σας έλεγα… Πιάνονται από τα μικρά δαχτυλάκια των μικρών τους χεριών. Κάνουν μία ευχή. Κλείνουν τα μάτια. Έτοιμοι;
1, 2, 3 φλοκ!
Ευτυχία.
Υ.Γ.
Οποτεδήποτε ερχόμαστε σε επαφή με τα όνειρά μας, είναι για μένα μία στιγμή ευτυχίας. Αν αυτή η στιγμή είναι παρουσία ενός αγαπημένου μας ανθρώπου, που την ίδια ακριβώς στιγμή έρχεται σε επαφή με τα δικά του όνειρα, τι άλλο μένει να ζητήσουμε;
“Δεν είσαι ποτέ πολύ μεγάλος για να βάλεις έναν ακόμα στόχο ή να ονειρευτείς ένα καινούργιο όνειρο.”
C.S. Lewis
Ευτυχία είναι… Tο εφήμερο.
Ευτυχία είναι… Που ανταμώσαμε.
Ευτυχία είναι… Τα παιδικά καλοκαίρια.
Ευτυχία είναι… Να σηκώνεσαι πρώτος το πρωί.
Ευτυχία είναι… Ένα κλαδί που έτρεξες και το ‘πιασες.
Ευτυχία είναι… Tα καλοκαίρια στη Νίσυρο.
Ευτυχία είναι… Tο εφήμερο.
Ευτυχία είναι… Τα ανείπωτα.