Φαντάσου ένα ηλιοβασίλεμα που δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Το αγαπημένο τραγούδι σου να παίζει για πάντα. Μια νύχτα που δε τη ραγίζει το φως της αυγής. Μια μέρα αβασίλευτη. Πόση ένταση μπορεί να έχει εκείνο που διαρκεί για πάντα;
Στο θεατρικό έργο Αμφιτρύωνας 38, ο Jean Giraudoux βάζει το Δία να συνομιλεί με τον Ερμή και να του λέει τι βιώνει προσπαθώντας να ερωτοτροπήσει με τη θνητή Αλκμήνη.
Λέει ο Δίας:
“Η γυναίκα χρησιμοποιεί κατι εκφράσεις που βαθαίνουν την άβυσσο ανάμεσά μας… Ας πούμε λέει: “Όταν ήμουν παιδί” ή “Όταν γεράσω” – ή “Ποτέ στη ζωή μου” – Αυτά είναι μαχαιριές για μένα Ερμή… Κάτι χάνουμε, Ερμή – τη σπιρτάδα του εφήμερου – τον υπαινιγμό της θνητότητας – αυτή τη γλυκιά θλίψη του να πιάνεις κατι που θα σου ξεφύγει…”
Ευτυχία είναι το εφήμερο.
“Η ομορφιά του έρωτα δε βρίσκεται στην αιωνιότητα, βρίσκεται στην προσωρινότητα.“
Άγγελος Τερζάκης
Ευτυχία είναι… Οι θερμές υποδοχές.
Ευτυχία είναι… Τα παιδιά που ανοίγουν δώρα.
Ευτυχία είναι… Το 1, 2, 3 φλοκ!
Ευτυχία είναι… Ένας δρόμος στο Κολωνάκι.
Ευτυχία είναι… Tο εφήμερο.
Ευτυχία είναι… Τα ανείπωτα.
Ευτυχία είναι… Οι χιονονιφάδες.
Ευτυχία είναι… Οι μαμάδες.