Ευτυχία είναι… Τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια.

Απόψε πήγα για τρέξιμο βραδινό… Οι βραδινές προπονήσεις του Δεκέμβρη είναι οι αγαπημένες μου. Έχει ησυχία, κάνει παγωνιά και το δρόμο φωτίζει το φως από χιλιάδες λαμπάκια σκαρφαλωμένα σε τοίχους, μπαλκόνια και αυλές, που προσμένουν το νέο ξεκίνημα, το νέο έτος.

Δεν έχω καταλάβει τι ξυπνά μέσα μου όλη αυτή η σιωπηλή φαντασμαγορία. Από την άλλη όμως, γιατί να χρειάζεται να καταλάβω; Σαν το τρικ ενός ταχυδακτυλουργού. Άντε και το κατάλαβες, άντε και σου μαρτύρησε το μυστικό… Τι κέρδισες; Απώλεσες μια αίσθηση θαυμασμού για ποιο λόγο; Για να νοιώσεις ασφαλής; Να πάρεις τον έλεγχο; Να ξέρεις; Και τι στ’ αλήθεια ξέρεις;

Όσο μεγαλώνω τόσο συνειδητοποιώ πως ο έλεγχος είναι μία ψευδαίσθηση που αργά ή γρήγορα θα πέσει… Και όσο μεγαλώνω συνειδητοποιώ πως χρειάζεται να καταλαβαίνω λιγότερα και να νιώθω περισσότερο. Εσύ που είσαι; Ακόμα προσπαθείς να ελέγξεις;

Ευτυχία είναι τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια.