Blog

Ευτυχία είναι… Οι θερμές υποδοχές.

Αναρωτιέμαι πως να το πω χωρίς να ακουστώ δήθεν… Για οποιονδήποτε βγάζει το ψωμί του πάνω σε μία σκηνή – είτε ως καλλιτέχνης είτε ως σύμβουλος και keynote speaker – το να τον υποδέχονται με χειροκρότημα κατά την είσοδο και – καλώς εχόντων των πραγμάτων – κατά την έξοδό του από αυτήν, είναι τόσο συχνό που γίνεται δεδομένο και μετά από λίγο, αρχίζει να περνά απαρήτηρητο. 

Ένας τέτοιος οποιοδήποτε είμαι και εγώ. Για περισσότερα από 15 χρόνια και πριν εστιάσω περισσότερο στην ατομική ψυχοθεραπεία με ενήλικες, ανεβοκατέβαινα σε σκηνές όπου με υποδέχονταν και με αποχαιρετούσαν με χειροκρότημα. Έχω βρεθεί μπροστά σε κάθε είδους κοινό που μπορείτε να φανταστείτε και – να μην το παινευτώ – με δεδομένο το πόσο καλός ήμουν, η αλήθεια είναι ότι έχω ευχαριστηθεί υποδοχές και χειροκρότημα. Που να ‘ξερά όμως ότι τα καλύτερα θα έρχονταν όταν θα έφευγα από τις επίσημες σκηνές. 

Τι εννοώ… 

Ένας μικρός άνθρωπος συγκατοικεί πλέον μαζί με μένα και τη σύζυγό μου. Αυτός ο μικρός άνθρωπος από τη στιγμή που άρχισε να στέκεται με ασφάλεια στα πόδια του, μου επιφυλάσσει τις πιο θερμές, τις πιο ενθουσιώδεις και ειλικρινείς υποδοχές που έχω βιώσει ποτέ μου. Και τι κάνω; Τίποτα. Απλά μπαίνω στο σπίτι. Και να οι χοροί, και να οι φωνές, και να τα χαμόγελα, και να εγώ τόσο ευτυχισμένος, που ούτε τα άγια χέρια του Θεόφιλου θα μπορούσαν να με ζωγραφίσουν. 

Απλή, ξεκάθαρη ευγνωμοσύνη που να τη στριμώξω σε λόγια δεν μπορώ…
Ευτυχία λοιπόν είναι, οι θερμές υποδοχές. 

“Την καλησπέρα μου στα Ιδανικά σας.

Νίκος Καρούζος (από το ποίημα “Αλλόφρονας Ιούλιος”)
Posted by
by Konstantinos Karypidis

Ψυχοθεραπευτής

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.