Ευτυχία είναι… Να αντέχεις.

Σήκωσε Βοριά. Είναι περασμένες μία, κάθομαι στο μπαλκόνι και κρυώνω. Ωραίο το κρύο το Νοέμβρη… Το αντέχεις εύκολα, το διαχειρίζεσαι.

Ο Νοέμβρης στην Αθήνα είναι διττός· Στο ένα χέρι κρατά βότσαλα, στο άλλο φορά γάντι. Τέτοιες νύχτες σκέφτομαι το καλοκαίρι που έφυγε ανεπιστρεπτί και το χειμώνα που αναπόφευκτα θα ‘ρθεί. 

Έτσι είναι οι χειμώνες. Αναπόφευκτοι. Και μέσα  στο αναπόφευκτο του ερχομού τους καραδοκεί ο σπόρος ενός νέου καλοκαιριού που το ίδιο αναπόφευκτα θα ξαναρθεί. 

Κάνει κρύο. Αντέχω. Ακόμα… Και νοιώθω όμορφα. Αφού είμαι εδώ ας σηκώσει όσο Βοριά θέλει. Αντέχω. Και αυτό, μέσα στη σιγαλιά της νύχτας, είναι με έναν τρόπο ευτυχία.

“Χτίζεις στην άμμο και χτίζοντας και ξαναχτίζοντας κάνεις την άμμο πέτρα.”

Jorge Luis Borges